Jainkoaren letartaren gañean

 Nekazari bat udan

 Lan egiñ ondoan,

 Arte-pe eder batean

 Soseguz zegoan.

 Bere etzauntza alaitic

 Inguru guztira

 Kanpo prutuz betea

 Asi zan begira.

 Ikusten zuben bera

 Lanaren prutua,

 Kalabazaz ta meloiz

 Lur dana estaldua.

 ¿Zergatic-zion-Jaunak

 (An bere barruban)

 Ezkur-ale chatarra

 Para du añ aituban?

 ¿Ez litzake anbat obe,

 Trukaturic gauzac,

 Arboletan zinzilic

 Meloi kalabazac?

 Au esan beziñ laster,

 Itzetic ortzera

 Erortzen jayo ezkur bat

 Sudurren gañera.

 ¡Arraiyia!-esaten du

 Orduan chit agitz;

 Ezkurraren tokiyan

 Meloia izan balitz,

 Bertutik naiko niyan,

 Naiz sudurrik gabe,

 Geldi beñipiñ neure

 Biziraren jabe.

 Onetan adierazo

 Zion Jaunac ari

 Bear zana eman dala

 Gauza bakoitzari.

 Dana dago chit ondo:

 Chirtan preso arraya,

 Ta airean libre libre

 Chori kantariya.