Begoñako Ama Birjiña miraritsuari

Iza Agirre, Luis

 Goizaldeko izar, zoruko argiya,

 Jesusen Ama Santua,

 Aita Adanetik gaur arteraño

 Lurreko danen bidia:

 Ichas-gizoneon errukiorra,

 Sari guztien saria,

 Betitasuneen argitasuna,

 Sion mendiko loria;

 Gaur ona datoz lau aizetatik

 Erromeiturrak Zugana,

 Bizkaiko seme leyalak pozik

 Egingo dabe al-dana.

 Izande bere oneen artian

 Euskal-neurtzale azkuna,

 Banator emen, biotzeko Ama,

 Kantaten zure osana.

 Gorozikako mendi gañian

 Bizi zan Munabe jauna:

 Echetar danak arpegiyetan

 Badauke osasun pozduna.

 Auzoko iñork esango ez eban

 Pozaren azken eguna

 Areek eukela, bada eriotza

 Etorren isil ta illuna.

 Negu zan. Danak edur ta izotzez

 Euazen zuzpilkadurik:

 Amai bakuak gabak, euskisa

 Egunez lañoz barturik:

 Eche barruan zizpiriyuak,

 Ez esan iñor puzturik.

 ¡A! ze egunak ikusi zian!...

 ¿Zeñek ez euki damurik?

 Neskato eder galanta asi zan

 Oyan gaisorik jaustera:

 Estul gogorra, arnas itua,

 Agertu jakon batera.

 Alegin asko egin zirian

 Nairik beraren osaera:

 Alperrik danak, bada juan zan

 Jaungoikoaren aurrera.

 Morroi gaste ta echeko andria,

 Ostera zian gaisotu.

 Gora ta bera, echeko jaunak,

 Nai arren ezin ganotu;

 Gachan billurra auzoko echetan

 Dan danak dabe esagutu.

 Aideak, lagun, adiskidiak...

 Ez dau nai iñok osatu.

 Aste barruan biyak juan zian

 Bestera mundu onetik,

 Zelan daguzan semia eta aita

 Esan ez neiek emetik.

 Umechuari gaisa ostera

 Esurri jakon amatik,

 Arin baño arin urteingo ¡ai! dan

 Azkenez bizi bidetik.

 Azur utsetan gelditu zan da

 Osagilleen ustian

 Miñak eta otzak ainatuko eban

 Biyamonera sartsian.

 ¿Sinistu leike aitan biotzak

 Zelan estutuko zian

 Oneck entzun da? Larri bai eukan

 Biziya neure ustian.

 Job santuaren dirudi osua

 Aita ak eukan orduan

 Aurra ikusirik eriotzaren

 Atzamar bisen orduan.

 Bego-oñako Birjiña amaren

 Laurkandi baten albuan

 Belaunikotik jarri ta, olan

 Diño, arimako estuan:

 Neure biotzeko Ama maitia,

 Kristau gustien kutuna,

 Ongo eskariya entzun eidazu

 Errukitsu ta biguña:

 Kendu eiyozu aur gaiso oni

 Eriotzaco azuna,

 Emon eiguzu gaurtik aurrera

 Dañok premiña doguna.

 Mundu onetan ez daukat, Ama,

 Nori biurtu begiyak,

 Egizu gaur ba mirarichu bat

 Lenago eginik andiyak.

 Eskintzen deutsut erromeriyan

 Begoñarano jun biyak

 Osatu urten, oñez igon da

 Musutu oñpeko arriyak.

 Biyamoneko goiz-inguruan

 Aitari aurra begika

 Bistua, pozik, dakuz batera

 Izerdi ugari tantaka.

 "Aitachu esue" ostaz dinotza

 Gorputza dauka dardaka,

 "Aitacho sano", badago bada

 Beruan beruz itoka.

 Ordurik ordu, egundik egun,

 Umiadua obian,

 Sinistu eziñaz, erdi zorurik

 Danak badabilz echian.

 Ao batera, ez dala ikusi

 Diñue ureek lurrian

 Au bezelako miragarririk

 Adanen seme tartian.

 Agorrillaren goiz eder baten

 Ama Birjiña egunian

 Oñez ta orlozik aita semiaz

 Jarri zan ate aurrian.

 Pozaren pozez negarrez aita,

 Semia barre betian,

 Biyok sarturik eleiz barruan

 Altaraño eldu zirian.

 Aita aren esker biotzekuak

 Ebela eruan zerura

 Birjiña Amaren angeruchuak

 Ez dot nik euki ardura.

 Orduko umia gizon egin da,

 Onche juan da ichasora...

 Birjiña Amaren dirudi ederra,

 Eman eiyozu pozgura.