Ostalariya eta erapekoa

Iraola, Victoriano

 -Eguzkiyaren azpiyan ezta

 sortu oraindik amarik,

 mundu ontara eman dubenik

 zu bezelako umerik.

 Lau illabete pasiak dira

 nere echian zaudela,

 kornadurikan pagatu gabe

 debalde balitz bezela.

 Zuk badakizu dirurik gabe

 gaizki naizela arkitzen,

 zuk badakizu...

 -Arrazoi dauka,

 ez naiz batere arritzen.

 -Ez det orrekin ezer egiten,

 diruba da bietana.

 -¡Zer egiya dan! ori bera da

 neri gertatzen zaitana;

 baña bigar...

 -Illabete da

 beti itz ortan zaudela

 -Orrengatikan esan lezake

 itz batekua naizela.

 -Bakalluare aspaldiyontan

 garisti ari da jartzen:

 -¿Ganaru zarren kostill aundiyak

 zertan ez ditu ekartzen?

 Bego soseguz.

 -Ez, ez, nai det nik

 orain segiduban entzun,

 nere echian daukazun zorra

 noiz pagatuko dirazun.

 -Ez dago gure echekoandria

 nere ustian gaur lotan:

 ¿ez du jakin nai zor diyotana

 noiz pagatuko diyotan?

 -Itz guchi eta paga nazkitzu,

 gelditu gaitian kito.

 -¡Andre Martina! ez deriyela

 putzu chikiyontan ito.

 -¿Eta aizazu? ¿ez altzenduben

 zuk bost duroko papera?

 -Pelota-leku artan etzuben

 fandango charra atera.

 Joan naiz lengoko arratsaldian

 ¡baña aditu beza au!

 ikusitzera blekan Chikibar,

 Potono, Bega eta Brau.

 Deitutzen zuten isildu gabe

 amabi duro zortziren,

 amar zazpiri, sei iruren ta

 bestiak berriz lau biren.

 An nebilkiyen biatz tartian

 jiraka nere papera,

 ia arrekin amar bat duro

 biltzen nituben echera.

 Bi tinto egiñ ta amar bosten

 ziran plazako marmarrak,

 eta orduban taka bostekin

 or artu ditut amarrak.

 Denak ain bizi tiratzen zuten,

 etzan ikusten pelotik,

 za Chikibarrek chetutzen zuben

 artzen zubena boletik.

 Brauk bi paretak eman, ta Begak

 arrapa, ain da biziya:

 Potonok bere kuchariakin

 ekartzen zuben guziya.

 Onla sufritzen orduterdiyan

 pentsa beza, egona naiz,

 bost durokua pentsamentura

 igotzen zitzaitala maiz.

 ¡Ia benetan jokatzen zuten!

 bost aldiz ziran igualdu,

 azkenerako...

 -¿Zer, zer pasa zan?

 ¿irabazi e?

 -Ka, galdu!

 Ez, ez, gezurrak dirade eta

 esanen dizut benetan,

 nik jakingo det zeñengana joan

 eta zer egin bietan.

 -Or konpon bedi.

 -Iya sartu naiz

 zuregatikan lurpian.

 -¿Noiz pagatuko nazu bada?

 -¿Noiz?

 -Aizerik eztan urtian.