Izar azpitan desira zoroz
Izar azpitan desira zoroz
ferekak doaz jostari
Gure leihoan ilunaz izu
erresinula klopari
Gorputz xuriez jabetu ezin
itzalak daude behari
itsas nagitik bortu gainera
deus ez zaio zor gauari
Ene maitea izar eztia
beha ezazu leihora
Ikusten duzun haurra nigarrez
jin balekizu altzora
Gaur berean har dezakeguna
ez dezagun utz gerora
Horregatikan astiri oroz
heldu natzaizu ondora
Zure begiak dira neretzat
esperantzaren kandela
Gauaz ispilu argiz eguzki
fideltasun dariela
Herri lasaia da zure loa
mundu bat zure sabela
Gaur ukan ezin biharko haurra
zuregan zor dariela
Nahi ala ez elgar kondena
ez ibilikan nehola
Atseginetan goza gaitezen
gure gabeaz kontsola
Zaude ixilik ene maitea
eta idutazu axola
Noiz edo noiz da ostoz gabetzen
urik ez daukan arbola
Uhaitz eroak itsasoratuz
ematzen diren bezala
Ezin bertzean fidantzak noizbait
du galtzen bere ahala
Ene tristura ez ditaikea
maita ezaren seinala?
Suari hura den haur eskasak
gurea hil ez dezala!
Soz ikusi ahal urrundik dator
maitamin haize gozoa
Guren hunkitik ixil-ixila
maitasunaren mintzoa
Deus guti maita dezakegula
ez izaitean zintzoa
Amodioa dela itzalkor
nola gaualdez eltzoa
Amodioa ezin bizia
zonbat den gauza krudela
Beharrik nauzu luzaz aditu
joan bainintzen bestela
Bihotzetikan datorrenari
nehoiz urduri naizela
Elgar maitez gaur bihar bezala
uros bizi gaitezela
Nehor guti da zutaz bestalde
nitaz mintzo dakienik
ene olerki oroetarik
zu zirela eztienik
Ai bertso hauen kantari banu
haurtxo eder bat zuganik
Zer nahi denik sinets nezazu
nik zaitudala maitenik
JAKES AHAMENDABURU