Milla bederatzireun eta

Etxaluze, Jose Mari

 -1-

 Milla bederatzireun eta

 irurogei ta beatzi,

 eguardiko ordubatean,

 Otsailla'k emezortzi.

 Aizete zakar, beldurgarriak,

 kupira gabe igurtzi,

 eta guk ainbat maite genduen

 arte zarrik gabe utzi.

 -2-

 Ainbat urtean gukin egonda,

 egin diguzu agurra,

 mundu ontako izatea da

 luzena ere laburra.

 Zure etsaiak izandu dira

 aizea eta elurra,

 Kristo'antzera iru alditan

 jo erazi dizute lurra.

 -3-

 Irugarrenez lurra jo dezu,

 geiago ez jeikitzeko,

 zerez etzenduen zuk errurik

 era orretan aultzeko.

 Gizon geranez, gureak dira

 erru danak zu galtzeko,

 zure errua, ez dezula izan

 iñor ere laguntzeko.

 -4-

 Zabarkeri ta ardurik ezak

 sarritan ekartzen du gaitz,

 etorkizunik ez dan lanetan

 gu era ortantxe gabiltz.

 Errurik geien duten oieri

 gogor egingo diet itz,

 obeto kontu egingo zuten

 jatekoa izan balitz.

 -5-

 Bati au eta besteei ori,

 berriketan zertan jardun,

 bakoitzak berak ikusi beza

 zer gauzetan utsegin dun.

 Geure obenak beldurrik gabe

 garbi aitortu ditzagun

 zeraindar eta au maite dutenak

 danok gerade errudun.

 -6-

 Arbola zarra, gizaldi zear,

 zutikan iraun zenduan,

 baña betiko sortua nunbait

 zu ez izandu munduan.

 Baldin zugana maitasunikan

 senti ezkero barruan,

 landare gazte berri bat sartu

 bear genduke onduan.

 -7-

 Arte zarra, zuk ez dezu izan

 gure maitasun epela,

 tamalgarri da, baña egia;

 ez nun esango bestela

 Esan diteke zeraindarrentzat

 zu estorbuan zeundela,

 zoritxarrez, euskaldun askontzat

 euskera dagon bezela.

 -8-

 Lengo oitura maitagarriak

 geu ari gera oinperatzen,

 etxekoari ateak itxiz,

 kanpokoari zabaltzen.

 Lenago arrosak zeuden lekuan

 arantza beltzak aldatzen,

 Jainkoak emandako pitxiak

 guk ez dakigu maitatzen.

 -9-

 Arbola zarra, naiago nuen

 zutikan iraun bazendu,

 zure oroitza iñolaz ere

 burutik ezin dek kendu.

 Begiak malkoz betetzen zaizkit;

 biotz barrena samindu,

 azken agurra egin bearrak

 noiznai miña ematen du.

 -10-

 Zuk aizearen atzaparretan

 or eman dezu azkena,

 gurea nola izango ote dan

 kezkaz bete zait barrena.

 Guretzat ere ixil-ixilik

 iritxiko da eguna,

 Sortzaillearen aurrean kontu

 eman bearko deguna.