Udako egun batez
Erramouspe, Peyo
1
Azken izarra iguzkiaren aintzinean da gorde.
Xorien kantu errepiketan egun berria da haste.
Izar-ihintzak busti belharrak xut eta pherderik daude.
Damurik oro beroak ditu ximeldu behar ixtante...
2
Iguzkiak du kalda gaitzean saminki lurra berotzen.
Pentzetan diren liliek dine usain on bat barreatzen.
Orenez oren goizak dituen azantzak dira ixiltzen.
Egun-erditan ez da deusere harrabotsikan aditzen.
3
Bainan hargatik zer da ikusten orentto baten buruan?
Hedoi-mukurru batzu handituz agertzen dira zeruan,
Eta haizeak aphur bat hasten bi aldetarik guduan
Ilhun-ilhuna jartzen da laster lurraren gaina orduan!
4
Gero ximixtak hedoi beltzetik, ihurtziriak ondotik.
Izigarriko karraska batzu entzuten dira gainetik.
Laborariak ere lasterka ihesi dohaz lanetik,
Diotelarik batzuk bertzeri: «Goazen etxerat hemendik!»
5
Karraska hetan iduri luke oro direla lehertzen.
Ximixta argi saminak ditu begiak berak lotsatzen.
Ikhararekin, oro daldaran, orduan gira zeinatzen:
«Santa Barbara, othoitz egizu erreak izan ez gaiten!»
6
Zerutik jautsi uri larria uharka doa bidetan:
Erreka bera gaindi eginik hedatu da bazterretan.
Bainan kalerna urrunduz doa harrabotsik gaitzenetan,
Eta guziak kanporat beha daude leiho gibeletan...
7
Lur egarritu idorra orai jarri da urez aserik.
Arbola eta landare orok mainhu ezti bat harturik.
Horra non diren fresko-freskoa jarri indar-berriturik.
Bainan «Jainkoa, beira gaitatzu erauntsi gaixtoetarik!»
