Astua, euliya eta armiarma

Erkizia, Zirilo

 Errotara zijuan

 Asto bat kargakiñ

 Mutill koxkor chiki bat

 Zubela berekiñ,

 Mutilla kontentu zan

 Bere jornarakiñ

 Non ote zan errota

 Nai zuela jakiñ.

 Aitaren leziyuak

 Mutillak arturik,

 Alai asko zijuan

 Astoaren atzetik,

 Etzan ikaratutzen

 Bidearengatik,

 Chistuba juaz lasai

 Jarri zan aurretik.

 Bi ordu pasa ziran

 Echetik irtenta

 Eta mutill koskorra

 Kejatzen astenda,

 Astuaren ondora

 Segidan joan da,

 Bere artian esanaz

 ¡Errot' ori non da!

 Beste ordu erdi bat

 Pasatu zanian

 Astua gelditzen zan

 Errotako atian,

 Mutilla sarturikan

 Eche barrenian,

 Sarri zuben nausiya

 Beraren aurrian.

 Ango lanak eginta

 Zuzen zan abiya,

 Errotan arturikan

 Trukara berriya,

 Astua egonikan

 Oso igarriya

 Zutik jarritzen zuben

 Berak belarriya.

 Orla bide erdira

 iya alderatuan,

 Euli pilla bat zegon

 Bere inguruan:

 Igarorik astua

 Chit pauso mantsuan,

 Euliyen zimikuak

 Sentitu zituan.

 Ukullura zankuak

 Sarturik astuak,

 Berari eltzeko prest

 Zeuden pistichuak:

 Armiarmak, beterik

 An zeuden chokuak,

 Astoari ekiteko

 Guztia zaletuak.

 Karga ziotenean

 Astuari atera,

 Laster joan zan barrena

 Lastua jatera;

 Euliyak berarekin

 Ukullu aldera,

 Bai ere armiarmak

 Orduan lanera.

 Astoaren gañean

 Joan ziran euliyak.

 Laster gelditu ziran

 Presorik guztiyak;

 Armiarma sarean

 Denak eroriyak,

 An geldiiu ziraden

 Galdurik biziyak.

 Orregatikan beti

 Chit zaigu komeni

 Pakean utzitzea

 Albada besteri,

 Euliyak gaitz egin naiz

 Asto gaisuari,

 Armiarmaren mende

 Ziraden erori.