inprimatu
Itsas-bazterrean
Izenburua:
Itsas-bazterrean
Sinadura:
Echegaray, Karmelo
Urkizaren iruzkina:
Egilea(k):
Etxegarai, Karmelo

Argitalpena:
Euskal-Erria.
Urtea:
1884
Argitalpenaren urtea:
10
Alea:
Orrialdea:
530-534

 

 

 

 

faksimilea ikusteko


faksimilea ikusteko


faksimilea ikusteko


faksimilea ikusteko


faksimilea ikusteko


Itsas-bazterrean

 

Echegaray, Karmelo

 

 Euskal-erriyari begiratzean.

 Penaz beterikan,

 Aren naigabeaz nere biyotza

 Zauriz josirikan,

 

 Itsas-bazterrera nator, ugari

 Negar egitera;

 Negar oriyekin, sentitzen dedan

 Miña gozatzera.

 

 Zorionekoa, lurrean negar

 Egiten duena;

 Bada negarra da gizonarentzat

 Miñen gozamena:

 

 ¡Nola gozatzen dan estutasuna

 Negar egitean!

 ¡Nola sendatutzen, gure biyotza

 Malko bakoitzean!

 

 Malko tantoetan, doa gugandik

 Degun naigabea,

 Bizitza gurea samintzen duen

 Miñ zaurigillea.

 

 Malkoak, biyotza garbitzen dute,

 Churi lagarikan,

 Garbitutzen diran eran zelaiyak,

 Intzez bustirikan.

 

 Eta ¡zeñ garbirik nere biyotza

 Laga bear duten!

 Zergatik garratzak, guztiz garratzak

 Ditudan isurtzen.

 

 Ondokaiya zera, itsas-ekaiztsu

 Kantauriyakoa,

 Baña nere pena, nere miña da

 Ondokaiyagoa.

 

 Da bukagabeko leize zulo bat

 Beziñ ondokaiyai

 Negu beltz tristean zu ziran beziñ

 Ikaragarriya.

 

 Da... baña ¿zer nai det? nai det azaldu

 Nere miñ aundiya?

 ¿Nola, baldin bear badet mingañ bat

 Chit goi ta zollya!

 

 Nere lur maitea... penaturikan...

 Dolkaiz estaliya...

 Len zuen urrezko mantua, milla

 Zatitan autsiya...

 

 Bere seme danak, erbestetuen

 Miñak nozitutzen,

 Kabi gabe dauden choriyen eran

 Triste zizpurutzen...

 

 Dontzella guztiyak negarrez daude;

 Matralla tristean

 Azalkeratzen da, zer miña duten

 Beren biyotzean.

 

 Aiton buruzuri maitagarriyak

 Oyuskatzen dute;

 Besoetan, gorde nairik, aurchoak

 Artutzen dituzte...

 

 Ibaiyak, errekak... arreturikan...

 Lañoz ingurarik...

 Beren ertzetan ¡ai! aditu gabe

 Kantu pozezkorik...

 

 Mendiyetan dauden iturrichoak

 Danak agorturik...,

 Berak bustirikan, azitzen ziran

 Landareak, illik...

 

 Saroiyak, basoak, chara luzeak

 Chori bat gaberik...

 Isiltasun triste negargarriya.

 Beretan nausirik...,

 

 Arbola guztiyak arrenkurarik.

 Zariken antzera:

 Beren adarrak ¡ai!, desalaiturik,

 Jechirik lurrera...

 

 Dana beltztasunez..., illuntasunez...

 Tristura; beterik...

 Aizetan entzuten ez dala, negar

 Mintsuak besterik...

 

 ¡Eta zer tristura! ¿zerr illuntasun

 Negargarrizkoa

 Noizik beiñ ikusten dan argiya da

 Chimista suzkoa.

 

 Beraren ondoren, illuntasuna

 Geitutzen duena;

 Bildurrez, ikaraz mendi guztiyak

 Uzten dituena.

 

 Turmoiyen dunbotsaz, isiltasuna

 Genasitzen bada.

 Mendi-zokonetan oyarzun triste

 Bat aditutzen da.

 

 ¡Zer ekaitz gogorra! Lurreratzen da

 Topatzen-duena;

 Naiz landarechorik ezerezena,

 Naiz indartsuena.

 

 Naiz anziñatikan itsatsirikan

 Sustraiyak dauzkana;

 Naiz, len ekaitz danak, beren joairan,

 Goi utzi dutena...

 

 ¡Itsasoa!... ¡zenbat bularretatik

 Miñak aterarik,

 Joaten diran zugan malko garratzak

 Urakin nasturik!

 

 ¡Zenbat, zenbat auben aditutzen dan

 Zure bazterretan!

 ¡Zenbet odeitzar beltz ikusten diran

 Euskal-mendiyetan!

 

 ¡Zenbat, zenbat aldiz, aize-bunbadak

 Ostoak kendurik

 Aritz maiteari, dituen zugan

 Eraman igarrik!

 

 ¡Gau izugarriya!..., ¡Nere Jainkoa!

 ¿Noiz bukatuko da?

 ¿Noiz egun-sentiya larrosaturik,

 ¡Noiz! agertuko dat..

 

 ¿Noiz odei beltz oek, aren argiyak

 Urratuko ditu?...

 ¿Noiz mendi goituak; ibai zokonak,

 Dizdiztuko ditu?...

 

 Itsaso zabal su, arroturikan

 Naiz egon orruaz,,

 Bere baga pitsdun aserreakin

 Aitzak zeatuaz;

 

 Laster umilltzen da, sentitutzean

 Aizecho biguna,

 Pake donearen mandataritzat

 Biraltzen dezuna.

 

 Bukatzen da, zelai mardulak soiltzen

 Dituen ekaitza;

 Naiz zurrunbilloan dabillen aize

 Gogor ezikaitza...

 

 Naiz galmenarekin dijoan ajol

 Zemuitezgarriya,

 Naiz biyotz danetan ikara sartzen

 Duen izurriya...

 

 ¿Eta gure lurra dolkaitzen duen

 Miña da betiko?

 Bere bekatuak, añ miñ larriyak

 Ez ditu kitako?

 

 Begiratu ¡Jauna! zenbat zizpuru,

 Zenbat negar doan.

 Urakin nasturik, itsas-aserre

 Kantauriyakoan.

 

 Begiratu zazu nola Zugana

 Besoak jasorik,

 Gauden, barkamena biyotz-biyotzez

 Zuri gurteskarik

 

 Begiratu, zenbat aur ogengabe

 Diran ilduratzen;

 Amaren mindura begiratzean.

 Diran izututzen.

 

 Izan zazu, bada, gure Jainkoa

 Gutzaz urrikiya;

 Bada ¡Jauna! Zure biguntasuna

 Da neurtezgarriya.

 

 Ez dezu nai Zuk ¡ez! doñeskañitzat

 Odol-isurtzerik;

 Zuk nai dezuna da, biyotz umill bat

 Benaz damuturik.

 

 Damuturik gaude; biur zaiguzu

 Bigun, arpegiya;

 Berriz jaiki dedin, koroaturik,

 Euskaldun-erriya.

 

 Doneskañi garbiz, aldare danak

 Estali ditezen

 Jende danak zure doaindigoak

 Kantatu ditzaten.

 


inprimatu