Euskal-erria

Echegaray, Karmelo

 Euskaldun jayo giñan,

 Euskaldun gera azi,

 Euskaraz zigulako

 Amak erakutsi:

 Euskara laztan maite,

 Zabiltz gugaz beti,

 Euskara ill ezkero,

 Ez degu nai bizi.

 ***

 ¡O gure Euskal-erri biotz-biotzekoa!

 ¡Mendiz eta itsasoz Jainkoak jantzia!

 ¡Zu zaitugu maiteko bizi geran artean!

 Zuretzako daukagu odola, biziya.

 Doai ugariz zaitu Jaungoikoak apaindu:

 ¡Ai! ¿nola guk kantatu zeñ aundiya zeran?

 ¡Atoz, atoz kondaira! mintza zaite, zu, mintza,

 Aitor aitalenena mintza zan euskeran.

 ***

 Gure Erria, gizaldi denak

 Dira zutaz oroituko,

 Ez dutelako beste erririk

 Añ garbirik arkituko:

 Alfer-alferrik etsai batzuek

 Zure izena zikinduko:

 Zure Jaungoiko, Egi bakarrak

 Oso garbi du gordeko.

 ***

 Denak anayak gera: amu baten semeak,

 Arbola santu baten azpian aziyak:

 Damutu gera benaz egiu degun gaizkiyaz:

 Denok izan nai degu Euskaldun garbiyak.

 Errukiya sortu zan damutzen danarentzat:

 Biotz umillak dauka Zeruan sarrera:

 Guretzat izango du, Amak, barkazioa:

 Denok bat egiñikan ¡bai! biziko gera.

 Euskalduna zan Aitor, euskaldun Larramendi,

 Euskaldunak ziraden gure gurasoak:

 Euskaldunak izango dira, mundurik mundu,

 Euskal-erri maitetik ateratakoak!