Aita Santu Leon XIII-garrenari bere urrezko ezteyetan

Echeberria, Ezekiel

 Eldu zayo nere biotzari

 Pozez lertzeko eguna:

 Bai, eldu zayo iñoiz uste ez

 Zuan zoriontasuna,

 Errmaragiño biraldurik

 Gure Euskara chukuna,

 Benaz onratzekoa an degun

 Aita Santu jakituna.

 Ez dute Jainkoaren naidarrak,

 Gureak duten moduan,

 Asirik, denboran artu arren

 Betetasuna munduan:

 Orregatikk Bera baño iñor

 Ta ezer etzan orduan,

 Zu, Joaquin Pecci, Aita Santu

 "In pectore" egin zinduan.

 Da emeretzigarren gizaldia

 Ta azkeneko laurdena;

 Iltzen da ta dijoa zerura

 Pio Bederatzigarrena:

 Argiratzen du Jaunak betitik

 Gogotan zuan izena,

 Ta dakus munduak zu zerala

 Leon Amairugarrena.

 Sartzen zera bertatik Pedroren

 Chalupa alargunera;

 Turmoya ta odeyak dijoaz

 Eguzkia illuntzera:

 Aize bizkorrak datoz chistuka

 Ta bagak zu irustera;

 Baña zu, jakitun chit suarra,

 Ezeren bildur etzera.

 Irme oraturik timoyari,

 Chalupa zuzentzen zoaz;

 Konjuratzen dituzu lenmenak

 Ta obeditzen dijoaz,

 Zeru illunak osgarbituaz,

 Aize charrak baraztuaz,

 Ta baga arroak makurtuaz,

 Zuri oñak laztanduaz.

 Bai, benetan dijoaz argitzen

 Len illun ziran zeruak,

 Bada argi argi egiten du

 San Tomas-en Kruseluak,

 Zuk zirikatu dezun ezkero;

 Berriz zure izkribuak

 Argitu dituzte iñon diran

 Etsayen sator-zuluak.

 Barazten dijoaz bai, benetan

 Aize galgarri bizkorrak;

 China ta Alemaniatarrak,

 Jesusentzat beti gorrak,

 Zapaltzen zituzten fededunak

 Nola bendabalak lorak:

 Zuk irichi dezu biguntzea

 Beren agindu gogorrak.

 Neurri gabea da erreñuak

 Gaur daukaten antustea;

 Ala ere dator Karolinen

 Gañeko buruaustea,

 Ta gogarpetariak nai dute zuk

 Epaiturik ikustea:

 ¿Ezta au beraz, zure oñai mun

 Egitera, makurtzea?

 Du Erreñu bakoitzak soldautan

 Nik eztakit zenbat milla;

 Ala ere eztaude seguru,

 Datozkizu pake-billa:

 Zuk jasorik, Moisesek bezela,

 Artzaiñ onaren makilla,

 Erreñu osoak ber-bertatik

 Guziz paketutzen dira.

 Beste erregeak ezin-dutena

 Soldadu zarrez beterik,

 Iristen dezu, gure Erregea,

 Soldaducho bat gaberik:

 Ta nola au eziñ ditekean

 Jainkoak lagundu ezik;

 Dio munduak chit arriturik:

 «¡Heu! digitus Del est hic.»

 Baña oroipen triste bat dator

 Zure seme onakgana;

 Jaikirik baga izugarri bi,

 Alde bakoitzetik bana,

 Birraldiz eraman dute, Jauna,

 Chalupako ogi dana,

 Zure lagun arrantzaleentzat

 Gorderik arkitzen zana.

 Larrugorritu ditu eleizak,

 Batak España danean,

 Pilatosek Jesus bezelase

 Azotatu zuanean;

 Besteak ainbat argi degula

 Esaten duten unean,

 Utzi ditu Afrikan ainbeste

 Fede gabe illunean.

 ¡Ai! oraindik ez dute aditu

 Askok Kristoren legea;

 ¿Nola iñork predikatu gabe

 Izango dute fedea?

 ¿Ta zuk artara biraldu gabe..

 Nola da predikatzea?

 ¿Ta esku utsetan ontara nor

 Ta nora da biraltzea?

 Jakigik onak zure Urrezko

 Eztei-festak diradela,

 Dijoazkizu Esposarentzat

 Berekin daramatela

 Kontatu eziñ al-beste zillar,

 Urre, diamante, perla,

 Len galdua ichass-bazterrean

 Arki balute bezela.

 Eta zertan miraritu zuk San

 Martiñekin esatea:

 Jauna oraindik premia bada

 Nik erri au gidatzea,

 Eztet nai nigandik botatzea

 Naigabeak ta nekea:

 Egiñ bedi, Jauna, ez nerea,

 Bai Zure borondatea.

 Bai, oraindik askok zu nekatzt

 Egiten dute alegiñ;

 Asko dira arkitzen dutenak

 Zure penetan atsegiñ:

 Baña seme onak beste gauzarik

 Eziñ lezakete egiñ,

 Ezpada zure nekeak, Aita,

 Partitu pozik zurekiñ.

 Euskaldun leñargien gogoa

 Nik ongi ezaguturik,

 Natorkizu beren izenean

 Esatera makurturik,

 Lagundu al-bagenezazuke

 Zerbait, guziok bildurik,

 Agin zazu, Aita, nai dezuna,

 Eztegu neke-bildurrik.

 Bizi bedi, esango degu guk,

 Arrantzale gizonena,

 Bizi bedi gure gidatzalle

 Ta pilotorik onena,

 Gure Aita-Santu ta Errege

 Leon Amairugarrena:

 Onela mintzatzen da zañetan

 Euskal-odola duena.