Aita zuhurra eta hiru semeak

Dibarrart, Pierre

 1

 Aita batek zituen hirur seme behin,

 Hek ttipiak zireno bazuen atsegin;

 Gero eman diote hainbertze bihotzmin

 Zituen ontasunen jabe nahiz egin.

 2

 Semeak mintzo ziren, hirurak, bildurik

 «Aita, zahartuz geroz ez da zentzu onik,

 Landak eta, mozkinak guretzat utzirik

 Hobe duzu bakean gogorat egonik.»

 3

 - «Zerbait behar duzuen, errazue, haurrak!

 Janhari onak eta soineko ederrik?

 Orai nik zuei utziz zuzenen indarrak

 Nork dauzkit chukaturen ondoko nigarrak?

 4

 - «Aita, zuk badakizu, ea gaichto garen!

 Zerendako zinduke nigarra, eginen?

 Ait'amentzat umeak on izanen diren,

 Menean jarri arte ez dute jakinen.

 5

 - «Baratze gibeleko zarika chumean,

 Ohantzetto bat baduk, lau chori barnean.

 To hek eman ditzagun kaiola batean,

 Ait'amek haz ditzaten handitu artean.

 6

 Beha-zazue orai kaiolta hortarik

 Nola dauden umeak, mokoak zabalik,

 Ait'amak bazkarekin aldean jadanik

 Burhasoak haurrentzat hola egiten dik!

 7

 Ume hek hegaldaka bazohazkonean,

 Kaiolatik zituen igorri airean;

 Ait'amak hatzemanik artetto batean;

 Eman zituen biak kaiola berean.

 8

 - «Ikusi ditutzue umeen arthatzen.

 Bi zaharak lau gazte kaiolan bazkatzen.

 Bardin ait'amak umek badituzte hazten,

 Nik ere ontasuna dautzuet emaiten.»

 9

 Semeak hasi ziran kheinuka elgarri:

 «Etchalde joriaren jabe gaituk sarri!»

 Ordean hazkurririk gaztek ez ekharri,

 Zaharrak han zagoden goseak hilharri!.

 10

 - «Ala baita, samurra ait'amen bikotza!

 Aldiz umerena da gogor eta hotza!

 Hargatik niagok ni bilhuztera lotsa:

 Beude ene eskuko landak eta moltsa.

 11

 Zenbat dire munduan goizik bilhuziak,

 Laidoen jasaiteko menerat jautsiak;

 Eskuak baitituzte haurreri utziak,

 Ongi eginen ordain, gaizki ikusiak.