Irulea
Brentano
Urte asko direla gure leio ondoan
urretxindor txoriak txiokatzen zuan.
Zein gozo, zein eztia aren oiua zan
gu biok elkarrekin geunden aldi artan!
Orain berriz iruten ari naiz kantari
negarra dudalarik begian ugari.
Bakar bakar ari naiz iruten aria,
ortxian ageri da eder Ilargia.
Gu biok elkarrekin geunden aldi artan
urretxindor txoriak txiokatzen zuan.
Orain aren oiua entzunez, berala
oroitzen naiz urruti yoana zerala.
Ilargia ortzian sortzen den guzian
zutaz oroitzen naiz ni, zu zauzkat gogoan.
Ene biotz au aratz ta garbi dogotzu;
ai! Yainkoak berriro batuko al gaitu!
Zu yoanezgeroztik nigandik urruti
urretxindorra txintaz aritzen da beti.
Aren otsa entzunez, oroitzen naiz bertan
nola gu elkarrekin bizi izaten giņan.
Ai! batuko al gaitu Yaunak bein batean!
ain bakarrik ari naiz emen ardazketan!
Ilargia ageri da eder an ortxian;
nik kantari diardut, negarra begian.
